Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

Κάποια βιβλία δεν κάνουν coming out ποτέ!

Διαβάζω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο Bustle, στο οποίο αναφέρεται στο πόσο καλά προσπαθούν κάποιοι συγγραφείς να κρύψουν LGBTQ ήρωες στα βιβλία τους χωρίς να το προβάλλουν διαφημιστικά έτσι ώστε ένας έφηβος που δεν έχει "βγει από τη ντουλάπα", δηλαδή δεν έχει κάνει coming out, δηλαδή δεν έχει μιλήσει στους γύρω του για τον εαυτό του ανοιχτά, να μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτά τα βιβλία χωρίς να το καταλάβουν οι υπόλοιποι. 

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Τι προσέχω σε ένα βιβλιοπωλείο


Τα βιβλιοπωλεία είναι ο πιο όμορφος χώρος για όσους αγαπούν το διάβασμα. Συχνά ανεβάζουμε στη σελίδα μας στο facebook φωτογραφίες και video από όμορφα βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες του κόσμου. Μέρη ηρεμίας αλλά και "σκληρών" αποφάσεων. Αν δεν πας αποφασισμένος σε ένα βιβλιοπωλείο το πιο πιθανό είναι να γεμίσεις διλήμματα. Να πάρω αυτό ή το άλλο; Α, πολύ όμορφο εξώφυλλο έχει αυτό. Ω, ο συγγραφέας αυτός κυκλοφόρησε νέο βιβλίο; Σκέψεις που αντί να σε βοηθήσουν σου κάνουν τη ζωή δύσκολη εκείνη τη στιγμή. Τι είναι, όμως, σημαντικό να προσέχουμε στα μεγάλα βιβλιοπωλεία ή για να το πω πιο σωστά, τι μου αρέσει να προσέχω εγώ εκεί:

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Ο Τσέχωφ επέστρεψε στη θεατρική σκηνή με vintage σκηνικά και μιλάει για τον ανεκπλήρωτο έρωτα


Μία νέα θεατρική ομάδα, μερικά ταλαντούχα παιδιά και μια νοοτροπία που είναι λίγο…hash (μην ψάξετε τη λέξη στο google translator), αναμιγνύει δηλαδή διάφορα στοιχεία, σκέψεις και σκηνικά, είναι η συνταγή που φτιάχτηκε το 2015 και πολύ γρήγορα απέδωσε. Ήδη ένα χρόνο μετά, ο «Γλάρος…Αυτά ήθελα να πω» ξεκινά στην Αθήνα, κάνει μια μικρή, αλλά σημαντική περιοδεία και καταλήγει στη Θεσσαλονίκη το 2017 στο πλαίσιο των 52ων Δημητρίων. Το θεατρικό έργο βασίστηκε στον «Γλάρο» του Άντον Τσέχωφ και ανέβηκε μεταξύ άλλων σκηνών και στο θέατρο Άνετον στη συμπρωτεύουσα από την HashArt Theater Group.

Έχοντας ως βασικό θέμα τον ανεκπλήρωτο έρωτα, ο «Γλάρος» του Τσέχωφ ξεκινάει με την προετοιμασία μιας παράστασης, που πρόκειται να ανέβει σε μια μικρή σκηνή στο πάρκο του αγροκτήματος του Σορίν ενώ στο φόντο υπάρχει μια λίμνη με γλάρους. Η ιστορία ολοκληρώνεται δυο χρόνια μετά. Η πλοκή περιστρέφεται συνεχώς γύρω από τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση, αφού ένας θεατρικός συγγραφέας ερωτεύεται την πρωταγωνίστρια του, η οποία, όμως, ερωτεύεται έναν γνωστό λογοτέχνη που δεν ανταποκρίνεται στον βαθμό που εκείνη θα ήθελε. Παράλληλα, έντονη είναι η κριτική για το θέατρο, αλλά και ο προβληματισμός γύρω από την έννοια της δημιουργίας.

Η ομάδα HashArt έχοντας ως βάση της το κείμενο του Α. Τσέχωφ εμπλουτίζει την παράσταση με ήχους, εικόνες, κείμενα και ποιήματα όπως αυτά των Άκη Δήμου, Γιώργου Χειμωνά, Laurent Gaude, Γιάννη Ευσταθιάδη, Sarah Kane κ.ά. παρουσιάζοντας μια φρέσκια εκδοχή του έργου, που, όμως, σαν σύνολο φάνηκε περισσότερο σαν ένα πείραμα παρά σαν μια μεστή παράσταση. Για παράδειγμα η αιφνιδιαστική έναρξη με τους ηθοποιούς να πετάγονται μέσα από το κοινό συνομιλώντας μαζί του και να ανεβαίνουν έπειτα στη σκηνή για να ξεκινήσουν την παράσταση ήταν μια δυναμική κίνηση, όμως, φάνηκε να κρύβει μια μεγάλη αγωνία για την αποδοχή. Ωστόσο, δραματουργικά ήταν μια καλή ιδέα για να μεταφέρουν στην αρχή τους περισσότερους προβληματισμούς που θέτει ο Τσέχωφ μέσα από τους ήρωες για την πορεία του θεάτρου μέσω κάποιων αμήχανων αστείων και ασκώντας ουσιαστικά αυτοκριτική.

Η σκηνοθεσία του Κώστα Μπάρα απαιτούσε τους ήρωες συνεχώς να βρίσκονται πάνω στη σκηνή και παρόντες να μεταφέρονται από ρόλο σε ρόλο, αφού μόλις τέσσερις ηθοποιοί ενσάρκωναν λίγο πολύ 11 ρόλους. Βασιζόταν σε γρήγορες εναλλαγές χαρακτήρων συνδυασμένες με την αλλαγή ρούχων, σε χρήση όμορφων φωτισμών και σε προσεκτική τοποθέτηση των σκηνικών, έτσι ώστε να εξυπηρετούν τις διάφορες πράξεις του έργου.

Ιδιαίτερα για τα σκηνικά, η ιδέα της χρήσης ενός παλιού προτζέκτορα στον οποία πρόβαλαν αποσπάσματα από έργα άλλων δημιουργών που σχετίζονταν με τη σκηνή ήταν μια πολύ ωραία ιδέα τόσο σε επίπεδο σκηνικού όσο και σε επίπεδο σκηνοθεσίας. Το πικ απ και οι μουσικές επιλογές έδεσαν αρμονικά με την πολυμεσική αυτή παράσταση. Ίσως μόνο το «Αλίμονο» του Μητροπάνου να ήταν ένας κακός τρόπος για να προκαλέσουν τη συγκίνηση και να πάρουν το μεγάλο χειροκρότημα στο τέλος δείχνοντας και πάλι μια μικρή αγωνία για την αποδοχή από το κοινό.

Οι ερμηνείες, παρόλο που το έργο έχει δοκιμαστεί σε πολλά ανεβάσματα, είχαν μια προοδευτική εξέλιξη. Όσο προχωρούσε η πλοκή και καλούνταν να αλλάζουν συχνά ρόλους, δόθηκε η εντύπωση ότι αυτό συνέβαινε επιφανειακά. Αν και όσο πλησιάζαμε προς το τέλος τα πράγματα γίνονταν καλύτερα, πολλές φορές η εναλλαγή ανάμεσα στους ρόλους δεν σήμαινε απαραίτητα και αλλαγή υποκριτικής. Ξεχωριστές ήταν, ωστόσο, οι ερμηνείες του Σταύρου Λιλικάκη που ενσάρκωνε εκτός των άλλων τον Τρέπλιωφ, τον θεατρικό συγγραφέα και της Ελένης Κουταλιώνη που ενσάρκωνε τη Νίνα, την πρωταγωνίστρια στο έργο του Τρέπλιωφ.

Σύμφωνα με τον Τρέπλιωφ του Τσέχωφ, το θέατρο αναζητά μια νέα ταυτότητα. 120 χρόνια περίπου μετά από τη συγγραφή του έργου η ανάγκη αυτή επιστρέφει. Η θεατρική ομάδα Hashart ψάχνει να βρει αυτή την καινούρια ταυτότητα κάνοντας κάποια μικρά αλλά ελπιδοφόρα βήματα και αυτός είναι ένας λόγος που κανείς δεν μπορεί να είναι αυστηρός μαζί τους.

Α.Π.

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Πώς να θέσουμε στόχους για το 2018 που να μπορούμε να πετύχουμε



Ξέρετε κάθε φορά που σκεφτόμαστε στόχους συνήθως κοιτάμε την κορυφή της κλίμακας και όχι τα σκαλάκια που μεσολαβούν. Και αυτό είναι υγιές γιατί σίγουρα πρέπει να κοιτάμε στο καλύτερο για να προχωρήσουμε και να κάνουμε πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Όμως, πρέπει σίγουρα να έχουμε στο μυαλό μας αυτά τα μικρά σκαλάκια που είναι ο κόπος μας και οι προσπάθειες μας για να φτάσουμε κάτι. 

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

7 άρθρα που διαβάσατε τον 7ο χρόνο μας - Ευχές για όμορφες γιορτές!


Επιτέλους! Λίγη ηρεμία! Οι γιορτές ήρθαν και πάλι και μαζί τους ήρθαν και τα 7α γενέθλια μας! Τι χαρά, τι συγκίνηση! Πόσα άλλαξαν μέσα σε αυτά τα χρόνια; Πάρα πολλά. Κάποια τα μάθατε, κάποια τα κράτησα για μένα, όμως, η παρουσία σας μόνο χαρά έδωσε στη ζωή μου και στις αποφάσεις μου.

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

Πανελλήνιο Φεστιβάλ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ- ΚΩΦΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ


Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος υλοποιείται για 5η συνεχή χρονιά
 το Πανελλήνιο Φεστιβάλ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ
ΚΩΦΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
 από 24 Σεπτεμβρίου έως 01 Οκτωβρίου 2017,
 Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λιτόχωρο / Όλυμπος, Ναύπλιο
 με τη συνεργασία της Περιφέρειας Πελοποννήσου, της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων και των Δήμων ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ, ΑΘΗΝΑΙΩΝ, ΔΙΟΥ –ΟΛΥΜΠΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ & ΧΑΝΙΩΝ.

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι με 10 photo quotes - 2017


Περίμενα να περάσουν δυο τρεις μέρες από τον Σεπτέμβρη για να μην μας πέσει βαρύ αυτό το post. Ξέρω ότι είναι από τα αγαπημένα σας κάθε χρόνο, ίσως γιατί έχει έναν τόνο νοσταλγίας, ίσως γιατί σας αρέσουν γενικά τα photo-quotes (όπως και μένα).

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

Στόχοι και άλλα δεινά...ή πως ήταν το καλοκαίρι μου

Εδώ είμαστε, λοιπόν! Λίγες μέρες πριν και αυτό το καλοκαίρι μαζέψει τα μπογαλάκια του και το βάλει για άλλη παραλία, εμείς ανασκουμπωνόμαστε και πιάνουμε πληκτρολόγιο ξεκινώντας με τι άλλο, με ανησυχίες...

Η αλήθεια είναι πως αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν πολύ καλό για μένα ή τουλάχιστον ήρθαν χαρές που δεν μπόρεσα να χαρώ και λύπες που δεν πρόλαβα να ξεπεράσω. Πολλή κούραση, δουλειά και μια πόλη που βαράει διάλυση. Ναι, για τη Θεσσαλονίκη μιλάω και το αιώνιο κυκλοφοριακό της πρόβλημα. Ο κόσμος δεν έφυγε τελικά ποτέ για διακοπές παρά μόνο τις μέρες που όλοι ξεφεύγουν λίγο ή κλείνουν τα πατζούρια στο σπίτι για να νομίζουν οι γείτονες ότι λείπουν διακοπές, τις μέρες, δηλαδή, λίγο πριν μέχρι λίγο μετά τον 15αύγουστο. 

Βρήκα τον χρόνο να διαβάσω λίγη λογοτεχνία και να προβληματιστώ. Εδώ θα πω μόνο το πόσο με προβλημάτισε γύρω από την αίσθηση του χρόνου, ο Γουίλιαμ Φώκνερ με τη "Βουή και τη Μανία" (δεν γινόταν να βρεθεί πιο ταιριαστός τίτλος πιστεύω, όσοι το έχετε διαβάσει καταλαβαίνετε τι εννοώ). Ένα μικρό σχετικό απόσπασμα ανεβάσαμε και σε story στο νέο μας προφίλ στο instagram (αν δεν μας κάνετε follow, ήρθε η ώρα να το κάνετε) για να μην προβληματιστούμε μόνοι μας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το κείμενο ενός blogger που δημοσιεύσαμε στο facebook page μας (πόσο πια social είμαστε;) σχετικά με τους στόχους και πόσο περιμένουμε από τη ζωή να γίνει καλύτερη και όσο περιμένουμε αυτή βρίσκει τον τρόπο και περνάει, έφεραν μια σειρά από προβληματισμούς.

Το ότι εχθές ανακοινώθηκαν και οι βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έδωσε και άλλη τροφή για σκέψη και έτσι αποφάσισα να προβληματιστώ δημοσίως.

Είναι πολύ όμορφο να βάζουμε στόχους στη ζωή μας. Δείχνει ότι είμαστε σε εγρήγορση, ότι κοιτάμε κάπου που θέλουμε να πάμε και ότι δεν αφήνουμε τα πράγματα στη τύχη τους. Για την ακρίβεια όταν έδινα και εγώ πανελλήνιες σχεδόν μου φαινόταν απίστευτο που κάποια παιδιά δεν στόχευαν κάπου που πραγματικά ήθελαν και είτε επηρεάζονταν από τους γονείς τους είτε από το τι είναι στη μόδα ή από το πόσα μόρια τελικά έβγαλαν. Αν έδειχνα το μηχανογραφικό μου σε αυτά τα παιδιά θα γελούσαν μέχρι σήμερα. Και αυτό γιατί οι σχολές δεν είχαν ως κριτήριο καμιά περσινή βάση, ούτε την επίδοση μου, αλλά μόνο την καρδιά μου... 

[ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Παραλείψτε αυτό που ακολουθεί αν βαρεθήκατε ήδη γιατί μέχρι αυτή τη στιγμή δεν κατάλαβα γιατί το συμπεριέλαβα στο κείμενο] 
Και την πρώτη χρονιά συνέβη το εξής: Δεν πέρασα εκεί που ήθελα αλλά πέρασα σε μια άλλη σχολή σε πιο χαμηλή επιλογή που νόμιζα τότε ότι με ενδιέφερε. Κάποια χρόνια αργότερα κατάλαβα πόσο ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ είναι να μας πιέζει το σύστημα στα 17 μας να ξέρουμε τι θέλουμε ακριβώς να κάνουμε στις ζωές μας ή ποια σχολή μας ταιριάζει γάντι. Πήγα, λοιπόν, εκεί που πέρασα, στην 4η επιλογή μου και πολύ γρήγορα είδα ότι δεν μου κάνει και αντί να κάτσω να κάνω τη ζωάρα μου σε μια πόλη που φημίζεται για τη φοιτητική ζωή της, είπα τα παρατάω και γυρνάω να ξαναδώσω. Ήταν για μένα πιο σημαντικό αφού η επιλογή αυτή αποδείχθηκε ότι δεν μου αρέσει να ξαναδώσω για την πρώτη. Το αστείο ήταν ότι τελικά με τα πολλά και μετά από κάποιες πολύ τυχαίες συγκυρίες βρέθηκα να έχω περάσει στην πρώτη μου επιλογή και όλα καλά. Έβαλα στόχο να τελειώσω και τέλειωσα. Ένιωσα ότι τα κατάφερα! Πέτυχα τον στόχο μου!  Πόσο απογοητεύομαι, όμως, κάθε μέρα που μέχρι σήμερα έχω δουλέψει μόνο στην πρακτική μου πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο δεν λέγεται. Δεν θέλω να τα ρίξω στην κρίση και που κλείνουν τα ΜΜΕ το ένα μετά το άλλο ή δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τους εργαζομένους τους, αλλά κάπου πρέπει να το ρίξω. Τα ρίχνω, όμως, και στον εαυτό μου. Σκέφτομαι ότι ίσως φταίω και εγώ, ότι ίσως δεν το κυνηγώ πολύ. Ότι ίσως εστείασα τόσο πολύ στο να τα καταφέρω να μπω στο τμήμα και να το βγάλω που τελικά ξέχασα ότι αυτό θα τελείωνε αργά ή γρήγορα και μετά θα έμενα μετέωρος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, θα έκανα και πάλι το ίδιο αν σήμερα γυρνούσε ο χρόνος πίσω (χτυπήστε κανένα ξύλο). Τώρα, σκέφτομαι να κάνω ένα μεταπτυχιακό σχετικό για να κρατήσω επαφή και συνεχώς κοιτάζω μπροστά χωρίς να βλέπω το τώρα γιατί και όταν θα τελειώσει το μεταπτυχιακό πάλι στην ίδια κατάσταση θα βρεθώ. Το πού θέλω να καταλήξω θα το δείτε σε λίγο.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι στόχοι είναι στοιχεία από το μέλλον που θέλουμε να προσεγγίσουμε. Συνήθως, θέλουν κόπο και χρόνο. Σκεφτείτε, όμως, θέτοντας μόνο στόχους δεν είναι σαν να ζούμε πάντα για το μέλλον; Και τι γίνεται με το τώρα; Μήπως βλέποντας μπροστά ξεχνάμε να ζούμε, ξεχνάμε να τεστάρουμε τις δυνάμεις που έχουμε τώρα; Και αν είμαστε αδύναμοι τώρα, πώς θα είμαστε δυνατοί στο μέλλον; Προσωπικά κουράστηκα να κάνω υπομονή για να έρθουν οι καλύτερες μέρες. Τις καλύτερες μέρες τις θέλω εδώ και τώρα. Κουράστηκα να επαναπαύομαι και να λέω θα κάνω υπομονή 1 χρόνο, 2 χρόνια και μετά θα φτιάξουν όλα, θα έχω καταφέρει αυτό που σκέφτομαι. Παιδιά, αυτό είναι αυταπάτη. Αν σκέφτεστε και εσείς έτσι νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε όλοι μαζί. Αν δεν μου αρέσει κάτι τώρα, δεν χρειάζεται να το ανέχομαι μέχρι να τελειώσει. Αν υποφέρω που κάνω μια δραστηριότητα, που κάνω κάτι καταναγκαστικά, ήρθε η ώρα να σταματήσει. Οι στόχοι πρέπει να έχουν στόχο να μας κάνουν καλύτερους όχι στο μέλλον, αλλά εδώ και ΤΩΡΑ! Χτίζουμε από τώρα αυτό που θέλουμε να έρθει αύριο. Κάνουμε εξαιρετικά δύσκολα θυσίες. Ο χρόνος δεν ξέρω αν είναι σύμμαχος, είναι σίγουρα, όμως, κάτι που δεν γυρνά πίσω και ο ίδιο δεν χαρίζεται, γιατί, λοιπόν, εμείς ζούμε ζωές βλέποντας τον να περνάει; Το μυστικό είναι να ξεχάσουμε την ύπαρξη του και αυτό γίνεται όταν ζούμε καλά στο τώρα

Τα λέμε σύντομα
με το καθιερωμένο μας post που
αποχαιρετά το...καλά είναι νωρίς ακόμα!

Στο μεταξύ, τα λέμε σε Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest και Youtube

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Γιατί η τόνωση του booktube στην Ελλάδα είναι ό,τι χρειάζεται το βιβλίο αυτή τη στιγμή


Το βιβλίο υποφέρει και το ελληνικό βιβλίο λίγο περισσότερο. Όσοι διαβάζουν και ψάχνουν στο διαδίκτυο κριτικές, εκτός από το δημοφιλές Goodreads που τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνει και ελληνικούς τίτλους, θα έχει τύχει να πέσουν πάνω σε κάποιο video, στο οποίο φανατικοί βιβλιόφιλοι εκφράζουν δημοσίως την άποψή τους για τους αγαπημένους τους τίτλους και επηρεάζουν έτσι το κοινό που τους παρακολουθεί. Οι βιβλιόφιλοι αυτοί συνθέτουν αυτό που είναι γνωστό παγκοσμίως ως booktube.
Ο όρος booktube δεν αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης παρόλο που παραπέμπει σε μια, αλλά στην τάση να δημιουργούνται εκπομπές σε πλατφόρμες όπως το Youtube στις οποίες μιλούν για τα βιβλία, προωθούν τη φιλαναγνωσία και διαμορφώνουν σε μικρό βαθμό - προς το παρόν - τάσεις.
Ας κάνουμε μια ακόμα διευκρίνιση. Τα video αυτά που χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται αποτελούν μια καλή πηγή απόψεων, αλλά πολύ συχνά δεν έχουν το κύρος των κριτικών με εκτενή επιχειρηματολογία από ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί να το κάνουν και αυτό γιατί το βίντεο ως μέσο δεν ευνοεί εύκολα αυτή τη μορφή. Η λογική πίσω από το booktube είναι να εκφράσει ο πομπός στον δέκτη τι του άρεσε και τι όχι, κάνοντας ένα σύντομο review και κρίνοντας με τα προσωπικά του κριτήρια. Και αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης γιατί χρειάζεται να μάθεις τα γούστα του booktuber προκειμένου να δεις αν συμφωνούν με τα δικά σου και να αρχίσει η γνώμη του να μετράει σε σένα που τα παρακολουθείς. Επομένως, μπορει να λειτουργήσει σαν ο καλός σας φίλος που ξέρει από βιβλία και έχει μια καλή πρόταση να κάνει.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι η εικόνα έχει δύναμη και αυτό ίσως δεν έχει διαφύγει από τους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι σιγά-σιγά κάνουν το αυτονόητο. Παρακολουθούν την τάση και προσπαθούν να την ακολουθήσουν προσφέροντας δωρεάν κάποιους τίτλους προκειμένου οι άνθρωποι που φτιάχνουν τα συγκεκριμένα βίντεο να τα διαβάσουν, να τα φιλτράρουν και να πουν τη γνώμη τους. Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί ένα θετικό κλίμα που ευνοεί την αγορά των συγκεκριμένων βιβλίων ή τουλάχιστον ενισχύει τη φήμη τους.

Μια νέα τάση που προσφέρει

Η δύναμη του booktube μπορεί να αναδείξει βιβλία που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχαν πριν παρακολουθήσουμε το συγκεκριμένο βίντεο, βιβλία που δεν είχαν την τύχη να προωθηθούν σωστά και να γίνουν ίσως best-sellers. Συγγραφείς που αξίζει να δώσουμε σημασία και να διαβάσουμε και τα δικά τους βιβλία. Και αυτό οδηγεί στο εξής θετικό: περισσότεροι κερδισμένοι στον χώρο του βιβλίου. Εκδοτικοί οίκοι και συγγραφείς δεν χάνουν το κοινό τους, απλά βλέπουν και άλλους τίτλους τους να αποδίδουν.

Ένα ακόμη θετικό είναι πως αυτές οι εκπομπές έχουν τη δύναμη να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση που έχουμε με συγκεκριμένα βιβλία. Για παράδειγμα, μπορεί να μας κάνουν να δούμε με άλλο μάτι ένα κλασικό μυθιστόρημα, που κουραζόμαστε στην ιδέα να το διαβάσουμε, να μας δείξει ένα λογοτεχνικό είδος που συνήθως το προσπερνάμε στο βιβλιοπωλείο, να μας δημιουργήσουν την επιθυμία να διαβάσουμε περισσότερα.

Συνεπώς, οι εκδοτικοί οίκοι πρέπει να βοηθήσουν τέτοια κανάλια να αναπτυχθούν προσφέροντας βιβλία και αγκαλιάζοντας περισσότερο αυτή την τάση γιατί τα κέρδη θα επιστρέψουν στους ίδιους. Και αναφερόμαστε σε αυτό γιατί παρατηρείται, επίσης, το φαινόμενο Έλληνες booktubers να αγοράζουν και να σχολιάζουν μόνο βιβλία του εξωτερικού λόγω των φτηνών τιμών τους και την αφθονία που προσφέρουν.

Η τόνωση, λοιπόν, της αγοράς του ελληνικού βιβλίου μπορεί να έρθει και μέσα από τα κανάλια επικοινωνίας που έχουν ανοίξει οι βιβλιόφιλοι και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.
Τα περισσότερα παρουσιάζουν ικανοποιητικούς αριθμούς συνδρομητών και οι προβολές τους αυξάνονται συνεχώς, καθώς το τελευταίο διάστημα ολοένα και περισσότεροι βιβλιόφιλοι έχουν αρχίσει και υποστηρίζουν τέτοιου είδους προσπάθειες.



Μερικοί αξιόλογοι booktubers

Καλές όλες αυτές οι πληροφορίες, αλλά ας μιλήσουμε με ονόματα. Στην Ελλάδα, χρόνο με τον χρόνο νέα άτομα προστίθενται στην νέα αυτή σφαίρα και υπάρχουν αρκετά αξιόλογα παραδείγματα.

Πρώτος και καλύτερος κατά την άποψη μας ο δημοσιογράφος Μανώλης Ανδριωτάκης, ο οποίος είναι ίσως ο πρωτοπόρος του booktubing, αφού διατηρεί εκπομπή για το βιβλίο εδώ και πέντε χρόνια με τον τίτλο GarageBooks. Ένα άλλο αξιόλογο παράδειγμα είναι ο MikeBookLover με την εκπομπή Ex Libris, η οποία πέρα από video παρουσιάζεται και σε podcast. Πολύ καλή δουλειά βλέπουμε και από εφήβους ή νέους που ενηλικιώθηκαν πρόσφατα όπως η Χρύσα Τσανταράκη με την εκπομπή MyLifeAsChryssaTsantsaraki, που προβάλλει, κυρίως, βιβλία φαντασίας, το κανάλι KatTheBookoholic που ασχολείται ως επί το πλείστον με νεανική λογοτεχνία, η Κική Ζουμπουλάκη που ξέρει να προτείνει σίγουρα για κάθε είδος κάτι καλό, το κανάλι My RealmOfBooks με μεγάλη ποικιλία βιβλίων και πολλά άλλα εξίσου καλά παραδείγματα...

Οι προσπάθειες είναι πολλές και φιλότιμες. Ως χαρακτηριστικά της επιτυχίας τους θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη συχνότητα των video, που παίζει σημαντικό ρόλο στο να δημιουργείται μια επαφή με το κοινό που τα παρακολουθεί, το προσωπικό ύφος και η ενίσχυση της διαδραστικότητας. Οι booktubers αν θέλουν να παραμείνουν στον χώρο θα πρέπει να έχουν χτίσει έναν δικό τους χαρακτήρα, που σημαίνει λιγότερες επιρροές από το εξωτερικό και αυξημένη δημιουργικότητα.
__________________-
Το άρθρο μας αυτό δημοσιεύτηκε και στην Huffington Post.

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Διπλασιάστε τον χρόνο ανάγνωσης σας με αυτούς τους δυο τρόπους!


Μερικοί από τους πιο σημαντικούς εμπνευστές του κόσμου έχουν πει ότι το διάβασμα είναι το κλειδί της γνώσης, διευρύνει το μυαλό και διαμορφώνει την αντίληψη. Αλλά πόσα βιβλία μπορεί κάποιος να διαβάσει σε έναν χρόνο; Η απάντηση εξαρτάται από διάφορα κριτήρια. Όμως, πώς θα σας φαινόταν αν σας λέγαμε ότι είναι πιθανό να διαβάσει κάποιος μέχρι 200 βιβλία τον χρόνο; 

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Δεν προορίζονται όλα τα βιβλία για διάβασμα. Πώς θα διαλέξετε τα κατάλληλα;

Ένα καλό βιβλίο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, να μας πει μια ιστορία που θα θυμόμαστε, να μας συντροφεύσει σε καλές στιγμές.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Η πρωινή ρουτίνα μας κάνει πιο υγιείς και χαρούμενους

Οι περισσότεροι ξυπνάμε καθυστερημένα το πρωί με την ελπίδα ότι η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική, ότι θα ξυπνήσουμε νωρίτερα και θα είμαστε έτοιμοι στην ώρα μας για να φύγουμε για τη δουλειά ή για τις υποχρεώσεις μας. Το να μην υπάρχει μια ρουτίνα στο πρωινό ξύπνημα δεν κάνει τη μέρα μας μόνο να ξεκινά απότομα, αλλά σύμφωνα με έρευνες επηρεάζει το πόσο επιτυχημένα προσεγγίζουμε το οτιδήποτε στη ζωή.

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Αντίο, γιαγιά...

Αγαπητή γιαγιά, γράφω λίγες λέξεις για να σου πω αντίο. Σου είπα ήδη πολλές φορές τις τελευταίες 24 ώρες αλλά καμία δεν το εννοούσα. Ούτε τώρα δεν ξέρω αν το εννοώ. Απλά το γράψιμο κάνει καλό στην ψυχή και είπα να χρησιμοποιήσω και αυτόν τον τρόπο. Πριν λίγο ήμουν στο σπίτι σου. Πλέον φαίνεται άδειο από το παράθυρο του δωματίου μου. Μπήκα και βρήκα ένα μισοτελειωμένο γιαούρτι, αυτό που δεν είχες διάθεση να φας την τελευταία μέρα της ζωής σου. Μύρισα το άρωμα σου στον χώρο. Προχώρησα και έφερα στο μυαλό μου κοινές μας στιγμές. Κάποτε ζούσες εδώ με τον παππού και ερχόμουν για να σας φάω κάτι από το ψυγείο ή να σας κάνω παρέα. Πότε-πότε παίζαμε χαρτιά. Κάποια μεσημέρια, όταν η μαμά έλειπε, μας μαγείρευες τις όμορφες συνταγές σου. Τώρα είστε πάλι μαζί με τον παππού. Σας έβαλαν μαζί, στο σημείο που αναπαυόταν ο παππούς. Ήξερα ότι θα φύγεις. Ήξερα ότι θα γινόταν μέσα στο καλοκαίρι. Φαινόσουν κακόκεφη. Είχε πέσει η ένταση της φωνής σου και δεν καλοέτρωγες. Ποιος θα το έλεγε αυτό, ρε γιαγιά; Στη γιορτή σου πριν λίγες μέρες δεν σου είπα χρόνια πολλά γιατί δεν είχες διάθεση ούτε για κουβέντα. Κοιμόσουν ή ήσουν ξύπνια. Καμιά φορά η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δυο ήταν τόσο λεπτή. Χθες βαρέθηκες. Εγκατέλειψες. Πόσο πια να το παλεύεις; Ευτυχώς, ήσουν η πιο τυχερή από τα άλλα σου αδέρφια. Ευτυχώς, είδες τα παιδιά σου να δημιουργούν όμορφες οικογένειες και να σου προσφέρουν εγγόνια και δυσέγγονα. Ευτυχώς, είδες όλα αυτά που είναι όμορφο να δει κάποιος. Δυστυχώς, θα ερχόταν η στιγμή που θα έπρεπε να φύγεις. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι παρόλο που το περίμενα βαθιά μέσα μου, παρόλο που είσαι το τρίτο άτομο που χάνω, νιώθω κάθε φορά και χειρότερα. Δεν συνηθίζεται η απώλεια των αγαπημένων σου προσώπων, όσο χρονών και αν είναι. Με παρηγορεί ότι είδες όλα τα παραπάνω. Με στεναχωρεί που τα τελευταία δυο χρόνια σου συνέβησαν κάποια άσχημα πράγματα που σε οδήγησαν στη σημερινή μέρα. Μου έκανε εντύπωση που σε είδα τόσο ήσυχη σήμερα. Δεν είχες τον δυναμισμό σου. Ήσουν όμως πολύ όμορφη. Δεν έμοιαζες για τα χρόνια σου. Η λογική μου λέει ότι πρέπει να το ξεπεράσω γρήγορα. Άλλωστε ήταν επόμενο. Τα συναισθήματα όμως τα ριμάδια δεν τα ελέγχεις. Δεν είχα φανταστεί πόσο γρήγορα μπορώ να βουρκώσω βλέποντας απλά ένα γιαούρτι. Μυρίζοντας απλά έναν χώρο. Κάνοντας μια απλή σκέψη. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι απόψε το βράδυ, θα δω σβηστό το φως στο σπίτι σου. Θα είναι πλέον όλο άδειο. Θα κοιμάμαι χωρίς να έχω την έννοια σου. Θα μου λείψει αυτό. Θα μου λείψεις εσύ. Όμως, δεν θα το άλλαζα αυτό. Γιατί παρόλη τη θλίψη που νιώθω τώρα νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που σε είχα στη ζωή μου και εσένα και τον παππού και μεγαλώσαμε δίπλα δίπλα και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σας χάρηκα. Ήταν μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες που αξιόθηκα να ζήσω ως άνθρωπος... Σε ευχαριστώ για αυτό. Θα σε θυμάμαι... Θα το πω και ας μην ισχύει, γιαγιά. Αντίο...  Με αγάπη, Αλέξανδρος